کوهمره کاکایل خوش اندی
یادباد آبادي سرسبز ایل/ مردمان خوب و یكرنگ و اصیل/نان و دوغ و پونه و كشك و كره/ آغل بزغاله و میش و بره/ كاش برميگشت دوباره مشك دوغ/خسته ايم از دوره رنگ و دروغ!
اي كه هركه تو اشدي نگارش شول كي هر كه سيل تو اش كي ديارش شول كي بار خدايا: هر كس كه توراديد(به چشم دل)معشوقه اش را رها كرد(دل همه از آن توست ) هر كس به تو نگاه اندخت(بصيرت پيدا كرد) وطنش را رها كرد شعر از سيروس كاظمي بوكي از طايفه بيگي- ايل بزرگ سرخي(بيروكان)
نظرات شما عزیزان:
نوشته شده در شنبه 9 / 8 / 1391ساعت
16:39 توسط حمید مرتضایی